منهج و روش مطلوب در تصحیح روایات

منهج و روش مطلوب در تصحیح روایات

[box type=”shadow” align=”” class=”” width=””]فرق این دو مبنا (مختصرا) در این است که مبنای #وثوق_سندى تنها راه دستیابى به اعتبار روایت را اعتبار سند آن مى داند و مبنای #وثوق_صدورى معیار را, اطمینان به صدور آن از معصوم با توجه به قرائن موجود در روایت من جمله: مطابقت با احادیث کتب معتبره، نداشتن معارض، تکرر نقل، موافقت با تجربه (در روایات طبی)، موافقت با قرآن وعدم مخالفت با قرآن، عدم مخالفت با دلیل عقلی قطعی، گواهی متن روایت بر استناد به معصوم و… می داند، و سند هم جزئى از قرائن مى باشد، نه اینکه اصل و کل اعتبار از سند باشد .[/box]

▫️توجّه به مبنای جمع قرائن

🔹در مواجهه با روایات و آگاهی از صحّت صدور آنها از معصومین (علیهم السلام)برترین روش ، مبنا قرار دادن نظریۀ جمع قرائن است.
توضیح آنکه در تصحیح روایات، به طور کلّی دو روش وجود دارد:

 روش وثاقت سندی
  روش وثاقت صدوری

🔹در منهج سندی، ملاک صحت یا ضعف روایات، در درجۀ اوّل، سند آن است؛ یعنی اگر سند یک حدیث قوی، بود اخذ می شود و چنانچه سندش ضعیف بود، طرد می شود.

🔹اما در روش صدوری یا همان جمع قرائن، مجموعه ای از قرائن و شواهد دست به دست هم می دهند تا در نهایت، وثاقت و صحّت یک روایت را تأیید کنند و خودِ سند نیز در این میان، یکی از قرائن است، نه ملاک نهایی در تصحیح یا تضعیف روایات! چه بسا روایتی که سند آن ضعیف باشد، اما به دلیل وجود قرائن دیگر – که حاکی از صحّت صدور آنند – مورد قبول واقع شود، و از آن طرف چه بسا روایاتی که ممکن است سند آنها صحیح یا حسن باشد، اما به دلیل فقدان سایر شروط و قرائن لازم، طرد شوند.

🔹برخی از این قرائن عبارت اند از:

وثاقت راوی

متن حدیث

سندکتابی که یک روایت در آن نقل شده است

زمان نصّ

عمل علمای عصر صدور به یک روایت

موافقت با عقل

موافقت با قرآن

وجود نظائر آن حدیث با اسناد معتبر دیگر

و غیره.

🔹 روایات اعتقاد، اخلاقی، تاریخی، احکام عبادی، حقوقی، سنن، طب، ادعیه و…هر کدام میتواند قرائن و ملاکات مختلف و متفاوتی داشته باشد .

🔹در روش جمع قرائن، برای هر یک از این قرائن و شواهد، مرتبه ای از امتیاز و اعتبار در نظر گرفته می شود. نهایتاً برای قبول یا ردّ یک روایات، برایند مجموع این قرائن، ملاک قرار می گیرند.

🔹این منهج اصولی و متین مورد اتکای قاطبه ی فقهای تاریخ تشیع بوده و هست .

▫️نگاهی اجمالی به کتاب طب الائمه علیهم السلام

🔹بنابر تحقیق و جمع قرائن ، کتاب طب الائمه ابنابسطام که قریب۸۰ درصد روایات آن در کتب و اسانید متقنِ دیگر کتبِ معتبرِ موجود است ،کتابی قابل اعتماد و اعتبار است و ادعیه موجود در کتاب هم که در آن هیچ اشکال کلامی-اعتقادی وجود ندارد ،قابل قبول و پذیرش محققین فن می باشد.

🔹ادویه معرفی شده در آن نیز بتجربه ی کثیر ، بدون عارضه بوده و در درمان های ادعا شده ،موثر بوده اند.

🔹لذا اشکالات رجالی آن ولو پاسخ های مختلفی دارد قدحی به متن اکثر روایات منقوله آن،نمیکند.

  تناقض سید کاظم طباطبایی رئیس پژوهشگاه دارالحدیث

ایشان می گوید ما طب اسلامی نداریم، چون بخشی از روایات طبی ضعف سندی دارند .
👈 ایشان برای نفی طب اسلامی، ضعف سند بخشی از روایات را بهانه می کند، در حالی که خودشان قائل به مبنای #وثوق_سندی نیستند، بلکه مبنای  وثوق صدوری را قبول دارند و در مصاحبه با سایت شبکه اجتهاد می گویند:  وثوق سندی در حجیت خبر، مبنای جامعی نیست و ادله  وثوق صدوری از اتقان بیشتری برخوردار است.

👈خوب شما چرا صرف ضعف سند بخشی از روایات طبی، چوب حراج به آنها زدید در حالی که خودتان #مبنای_وثوق_سندی را قبول ندارید!! ؟