اگر پزشکان نباشند … مرگ و میر کمتر میشود!!!
جناب آقای دکتر سید حسن قاضی‌زاده هاشمی، وزیر محتر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در واکنش به افشای برخی فیش های حقوقی نجومی، اظهار نگرانی نمودند که «این پزشکان اگر نباشند کشور را چه کسی می خواهد جمع کند؟ اگر روزی این افراد کار نکنند فکر کردید چه اتفاقی خواهد افتاد؟»
لذا بر خود فرض دانستم به استناد تجربیات، گزارشات و برخی مقالات علمی ثبت شده در گذشته به رفع نگرانی ایشان بپردازم:
در کتاب «دارو، مسأله پزشکی قرن» آمده است:«اعتصاب پزشکان در لوس آنجلس در سال ۱۹۷۶ که به مدت ۵ هفته طول کشید، ۱۸ درصد از تلفات بیماران کم شد و دقیقاً از ۱۹/۸ درصد به ۱۶/۲ در صد هزار نفر جمعیت رسید ولى پس از اینکه پزشکان شروع به کار نمودند تعداد تلفات بیماران افزایش یافت و حتى اندکى بیش از دوران قبل از اعتصاب رسید!» (1)
مورد دوم، خبر روزنامه اطلاعات مورخ ۱۳۵۳/۳/۳۱ با عنوان «اعتصاب پزشکان باعث ۶۰ درصد کاهش مرگ و میر بیماران شد» می باشد:
«اورشلیم-دیروز متصدیان کفن و دفن در گورستان هاى اسراییل اعلام کردند بر اثر اعتصاب ۱۰ روزه پزشکان در اسراییل میزان مرگ و میر در حدود ۶۰ درصد کاهش یافته است.
متصدیان کفن و دفن مُرده ها در یک مصاحبه مطبوعاتى گفتند که نمى دانند آیا این امر یک واقعه تصادفى است یا آنکه واقعا بر اثر عدم مداخله پزشکان، مردم جان سالم به در برد ه اند!
در جریان مصاحبه متصدیان گورستان ها، خبرنگاران به شوخى اظهارامیدوارى کردند که پزشکان براى ترحّم به مردم هر چند یک بار دست به اعتصاب هاى طولانى بزنند و کارى به کار بیماران نداشته باشند!»(2)
در کتاب «جهان در سراشیبی سقوط» در فصل مربوط به «پزشکی جدید» می خوانیم: «حقیقت این است که پزشکى درمانى امروزى نقش کوچکى در از بین بردن بیماری هاى عمده مرگبار ایفا کرده است و چندان حق ندارد ادعا کند که سهم بزرگى در افزایش عمر دارد.
از چند بررسى معلوم شده است که عوامل عمده دست اندرکار بودنِ افزایش طول عمر در ۱۵۰ سال گذشته، بهداشت و بهسازى و بهبود تغذیه بوده است …
گزارش بر روى هم نتیجه مى گیرد: اقدامات پزشکى (هم شیمى درمانى و هم پیشگیرى) از سال ۱۹۰۰ ظاهراً اثر کمى در کل کاهش مرگ و میر در ایالات متحده داشته است … (۳)
در مقاله ورنون کلمن با عنوان «پزشکان، تهدید برای سلامتی» آمده است: «تردیدی نیست که پزشکان یکی از بزرگ‌ترین (اگر نگوییم بزرگ‌ترین) عوامل بیماری در اکثر کشورهای توسعه یافته هستند…
مطالعات مختلف نشان داده است که علی‌رغم اینکه سرانه بهداشتی افراد در دنیای حاضر به بیشترین حد خود در مقایسه با تاریخ بشر رسیده است، اما انسان امروز در مقایسه با اجداد خود، بیمارتر گردیده است.
از سوی دیگر برخلاف تبلیغات پزشکان و شرکت‌های دارویی در مورد پیشرفت‌های خود، تحقیقات اخیر نشان داده که با در نظر گرفتن مواردی چون کاهش مرگ و میر نوزادان، دسترسی به آب بهداشتی، سیستم‌های نوین رفع فاضلاب و شرایط بهتر زندگی، طول عمر مورد انتظار افراد در قرن بیستم، در مقایسه با گذشته تغییر محسوسی نکرده است.
از سوی دیگر، ناتوانی پزشکی معاصر – که به دستیار صنعت قدرتمند، پرزرق و برق، ستیزه‌جو و ثروتمند داروسازی تبدیل شده است – در درمان بیماری‌هایی نظیر بیماری‌های قلبی، دیابت، آرتروز و سرطان، عدم توجه به روش‌های طب سنتی و تمسخر دستاوردهای آن، درمان علایم بیماری و نه علت آن و چندین عامل دیگر، باعث گردیده که امروزه پزشکان به یکی از تهدیدهای زندگی تبدیل شوند…»(4)
لذا مطالعه کامل این مقاله را نیز جهت رفع نگرانی از اینکه اگر روزی پزشکان نباشند، توصیه می کنم.
همانطور که ملاحظه کردید با توجه به آنچه که به عنوان مشت نمونه خروار ذکر شد نشان می دهد اگر پزشکان نباشند، چندان جای نگرانی نیست …
پی نوشت ها:
۱، ۲ و ۳- مقاله «خطاها و خطرات پزشکی جدید»، نوشته مرحوم سید عبدالله خلیلی، در نشریه صبح، شماره ۸۸، صفحات ۴۰ و ۴۱
۴- منبع:vernoncoleman.com، منتشر شده در سیاحت غرب، شماره ۲۸ و ماهنامه موعود: پزشکان، تهدیدی برای سلامتی
همایون سلحشور فرد
ثبت دیدگاه